پیش بینی که به واقعیت پیوست!

روز پنجشنبه 23 خرداد، تحلیلی نوشتم که سایت آفتاب، اینجا درج کرد و پیش بینی محتمل بودن پیروزی آقای روحانی در مرحله اول را دادم و خوشحالم که این پیش بینی محقق شد.

دلایل را بخوانید، دور از این دلایل هم نبود.

دلایلی که احتمال پیروزی روحانی در دوره اول را جدی می کند

 با توجه به ملاحظاتی که ذیلا اشاره می شود، به نظر می رسد زمینه های رای آوری روحانی در دوره اول انتخابات فراهم شده است:

1-    آقای روحانی در بین همه نظرسنجی ها تا قبل از انصراف آقای دکتر عارف، رتبه بالایی بین رتبه دوم تا چهارم را داشته است.  

2-   با انصراف آقای دکتر عارف، چند اتفاق رای آور قابل توجه برای روحانی به وقوع پیوست:

اولا قریب به اتفاق آرا ء بین 6 تا 10 درصد آقای دکتر عارف، مستقیما به آقای روحانی انتقال می یابد.

ثانیا جمع زیادی از کسانی که به شدت دنبال ائتلاف بین این دو کاندیدا بودند و حضور خودشان را موکول به ائتلاف می دانستند و نظرشان این بود که فقط در این حالت احتمال پیروزی خواهد بود به رای دهندگان اضافه شده و رایشان را به نام روحانی به صندوق ها می ریزند.

ثالثا حمایت مستقیم و شفاف آقایان خاتمی و هاشمی از حضور روحانی، نقش اثربخشی  برای کسانی که تصمیم به شرکت در پای صندوق ها نداشتند، ایفا خواهد کرد. از یاد نبریم که طبق نقل قول هاشمی از یک مقام امنیتی، هاشمی نه امروز که یک ماه قبل (بدون تبلیغات و فضای شور انتخاباتی) 70 درصد رای داشته است. روشن است تمام این رای به سبد روحانی نخواهد ریخت. اما با حمایت قاطع هاشمی بخش قابل توجهی از آن آرا جذب خواهد شد.

       اگر سه عامل رای آور فوق به آراء خودوی اضافه شود و هریک از اینها 10،12 درصد رای جدید      

       خلق نماید، احتمال عبور آرای او از مرز 50 درصد دور از ذهن نخواهد بود. از یاد نبریم که آرای اضافی روحانی، نوعا از میان آرای بخش ناراضی و سرخورده جامعه تولید می شود که تاکنون قصد حضور در انتخابات را نداشتند و به سبد کاندیدای دیگری ریخته نخواهد شد.

البته به این موارد باید آراء دیگری را نیز اضافه کرد وآن آراء آن دسته از اصولگرایان معتدل است که آقای روحانی را نزدیک به اندیشه خود می دانند و احساس می کنند چون سایرکاندیدهای اصولگرا و مستقل مورد علاقه شان زمینه رای ندارند، با این انگیزه که رایشان اثربخش باشد به کاندیدای برتر که زمینه پیروزی دارد رای میدهند.

3-   با مقایسه آراء نامزدهای انتخابات در سال84 نیز می توانیم به امکان پیروزی روحانی در دوره اول دست یابیم. چطور؟

در انتخابات 84 آراء مجموعه کاندیداهای اصلاح طلب شامل آقایان کروبی، معین و مهر علیزاده به اضافه آرای آقای هاشمی، جمعا معادل 16 میلیون و آراء اصولگرایان شامل قالیباف ، احمدی نژاد و لاریجانی جمعا معادل 11 میلیون بود و نشانگر این است که جمع اصولگرایان 41 درصد آراء مثبت و صحیح را بدست آورده اند و جناح اصلاح طلبان و آقای هاشمی معادل59 درصد. با مشابه سازی ساده میتوانیم به این نتیجه برسیم که در این انتخابات اگر آقایان قالیباف، جلیلی و ولایتی به عنوان کاندیدهاای اصولگرایان مشابه سال 84 (بدون در نظر گرفتن تغییر شرایط له یا علیه این جناح و آن جناح) رای بیاورند، رای آنها حدود 41 درصد است و رای آقای روحانی که اجماع چهار کاندیدای قبلی را دارد، به تنهایی حدود    59 درصد می شود.

البته در این میان اگر بپذیریم حضور آقایان محسن رضایی و غرضی به عنوان نامزدهای مستقل از هر دو گرایش فوق به میزان یکسانی کسر می نماید (هرچند آقای رضایی بیشتر در میان اصولگرایان طبقه بندی می شود) و این میزان را 6 درصد از هر طرف (مجموع 12) در نظر بگیریم، باز رای آقای روحانی میتواند بالای 53درصد شود.

البته اگر چنین شود همچون انتخابات دوم خرداد 76 بسیار بهتر است. چون حداقل نفع آن حذف تمامی هزینه ها و صرف وقت ها و اتلاف زمان و انرژی وسیع نیروی انسانی است که در صورت رسیدن به نتیجه در مرحله اول، بر کشور و نظام تحمیل نخواهد شد.

با این حال آنچه عامل تعیین کننده خواهد بود، جلب نظر دو گروه است: افرادی که در انتخابات دقیقه نودی این دوره، هنوز گزینه خود را انتخاب نکرده اند و نیز کسانی که هنوز با توجیهات مختلف تصمیم به حضور پای صندوق را نگرفته اند.

البته از یاد نباید برد که فضای اینترنت و شبکه های اجتماعی نباید عامل فریب باشد، بلکه بسیاری از آرا در روستاها و شهرهای کوچک ساخته و پرداخته می شود که به نظر می رسد نخبگان از آنها غافلند.